ሰው በሰውነቱ – ከ ይቆየኝ ስሜ
የድሮ መሪዎች ያላደረጉትን ምሁር ጳጳሳቱ ያላስተዋሉትን ከፈረሰች ጎጆ ከባልቴት ቤት ገብቶ ክብሩን ዝቅ አድርጎ ውሀዋን ጠጥቶ ምግቧንም ተጋርቶ ያላለቀሰ ሰው ያንን ትይንት አይቶ ማን
ኧረ ተው ሰጎን የሚዋደቅን ንሥር እርዳ!
የቀን ጅብ አለቅጥ ከፍቶ ቆሞ እየሄደ ሰውን ሲበላው ሲታመስ አገር፣ እርግቦች ተምድር ሲጠፉ ጆፌው ግን ልፋጩን ይዞ በሰማይ ሲበር፣ ዓለምን ንቆ ገዳም የገባ የእውነት መነኩሴ አንገቱን
አወይ መንጋ!
ሲል የጮኸ ክርስቶስ ስቀል ባርባንን ፍታ፣ ለአብዮት አመዴ የደለቀው “ሙሴ መጣ”፣ ፀፀት እንደ ሰለሊት ፈርፍሮት ንስሃ ያልገባ፣ ራሱን ታጠፋው ይሁዳም ያነሰ ቀውላላ፣ በእድፋም እጁ
መንታ መንገድ ላይ አንቁም – ገጣሚ አበረ አዳሙ
መንታ መንገድ ላይ አንቁም – ገጣሚ አበረ አዳሙ
የጎፋ ሕዝብ ሆይ!
ይች ምድር ፍርደ ገምድሏ ነገር ዓለሟ ውሎዋ ከመጠን በላይ የከፋ፣ ሰዶሞች ተቤተ መንግስት ቁጭ ብለው የጥፋት ወሀ ደረስ በጎፋ፡፡ እንደ እፍኝት ልጆች ተራራው ድንጋዩ
ከትም አንበሳ ሆይ!
አራት እግሮችህን እርስበርስ አጠላልፈው፣ ግራውን ተቀኙ ፊት ኋላን አላትመው፣ ጉልበትህን ሊያሰሉ እየዶለቱ ነው፣ ከትምና አንበሳ እርብትብት አርጋቸው! ሊነክሱህ ሲመጡ ውሾች ተጅብ ጋራ፣ የጥንብ አንሳ
ከምድር ግፍ እንጅ ፍትህ አጠብቂ!
መላ ቤተሰብን ለሕዝብ ብትገብሪም፣ ዛሬ አንቺን የሚያስብ ብዙም አልተገኘም፡፡ ልብሽ እየደማ ሐዘንሽ መርቅዞ፣ አይንሽ እየቀላ የደም እንባ አጉርፎ፣ ስንቱ ይጨፍራል በደስታ ሰክሮ፣ በባሩድ በስደት
እንኳን ሞት አለልህ!
መኖሩን እያወክ ሞት ቆሞ ተደጅህ፣ ጭራቅ ያገለገልክ ተገዝተህ በሆድህ፣ መሞት ባይኖርማ ባህር ደም በጠጣህ፣ ንጹሑን ፃድቁን በካራ አሳርደህ! እርጉዝ በጎራዴ በጦቦያ አስመትረህ፣ ፖለቲካ ዝሙት
በሬ ሆይ! – በላይነህ አባተ
የዚች ዓለም ተንኮል ቁማሯ ተገባህ፣ ለቅዱሳን ሲኦል ለእርኩሳን ገነት ናት፡፡ ስለዚህ ተምድር እንዳይጠፋ ዘርህ፣ በጋማ ከብት መሐል ቅዱስ መሆን ይብቃህ፡፡ ዘርጥጦ ሊጥልህ ሊሰብር ወርችህን፣
አማራ አማን ነወይ! – መልካም የሴቶች ቀን ለኛ ጀግና ሴት ታጋዮች
አማን ነወይ አገር አማራ አማን ነው ወይ! ወንድ ሴት አንበሳው እምቢኝ ብሏል ወይ! አማን ነወይ ጎንደር ጎጃም አማን ነውይ፣ አማን ነወይ ሸዋ ወሎስ አማን
ዱሩ ቤቴ !! ( አሥራደው ከካናዳ )
እገባለሁ ጫካ – እገባለሁ ዱር፤ የበደልን ገፈት – ስጋት ከምኖር፤ አትገባም ወይ ጫካ – አትገባም ወይ ዱር፤ ተቀጥላ ዜጋ – ሆነህ ከመኖር :: ትናንትም ተበዳይ – ዛሬም
ለፋኖ ጣፊለት! – በላይነህ አባተ
በአገርሽ ተከብረሽ መኖርን ተፈለግሽ ፣ ጡርቂና መለኮ መከተሉን ትተሽ፣ ሳትውይ ሳታድሪ ቆንጆ ፋኖን ምረጭ፡፡ ባንዳና ከሀዲን ዛሬውኑ ፈተሽ፣ ከፋኖ ዝናር ላይ ዋይ ተጠምጥመሽ፡፡ አሳማ
አብይ፣ አምሳያ ይሁዳ
አንተ የመስቀል ስር ደላላ፣ ስምህ የተባለ ይሁዳ መች ፍቅር ታውቃለህና ወዳጆችህን ደጋግመህ ክዳ፡፡ የቃልኪዳን ቀለበት አስርሃል፣ ሃብልም አጥልቀህ ነበር ለጓዶችህ ያው ለአመልህ ነው እንጂ
ሰማእት ሁን ካህን!
መጣፉ ያዝዛል እንድትገጥም ሰይጣንን፣ ተሕዝብ እንድትነቅለው ነግንገህ ቁንጮውን፣ ለእምነትህ ለአገርህ ሰማእት ሁን ካህን! ቀጥ ብለህ ተከል ጴጥሮስን አድማሱን፣ ፈለገ ሚካኤል የቴዎፍሎስ ዱካን፣ ቤተክሲያን የሚንድ