ግጥም - Page 8

ዛሬስ ምነው በዛ እንጀራ፤ ዳቦ ድስቴ ጠነዛ ልጆቼም ገልቱ ሆኑ ተረገሙ ልሳን ድምጼንም አይሰሙ ተጠላልተው፤ተገፋፍተው፤ ተናንቀው___እየተማሙ በግብር በሃሳብ ገለሙ። ገና ከማህጸን ሲወጡ ባርኬ ቀለም

እሣት ፣ እሣት ፣ እሣት ነው ፤ ዘመኑ የሚጋረፍ ፣ የሚለበልብ ፤ ወላፈኑ የሚቀቅል ፣ የሚጠብሥ  ፤ ሙቀቱ የሚያከሥል ፣ የሚያሣርር  ፤ ቁጭቱ ፡፡ ……………………………………….. ጉልቻ  እየተቀያየረ  ከተረሳ  ድስቱ አይቀርም  በእሳት  መጎርናቱ  ፡፡ ገብስ እንኳ  ፣ በወግ ካልሆነ አቆላሉ በእሳት ፣ አራሪው ይበዛል ከብሥሉ ፡፡ ………………………………… ለዚህ ነው እናቶች ገብሥ ሲቆሉ የአሻሮ እና የቆሎ ጉልቻን የሚያሥተካክሉ ፡፡ ለቆሎ ጥቂት አሸዋ ምጣዱ ላይ የሚበትኑ

ለሶስት ሽህ ዘመን የተዘመረላት፤ ጀግኖቹ ልጆቿ ከጥንት የሞቱላት፤ ድርሳነ ቅዱሳን ስሟን ያወደሷት፤ የሰው ነጭ ከጥቁር የተፈጠረባት፤ እስላም ክርስትያኑ ተፋቅሮ ያለባት፤ በአድዋ ገድሏ ዓለም የቀናባት፤

በእባብ ሰባኪነት ሔዋንን ተገዛው፣ ተበለሱ ፍሬ አዳም ተገመጠው፣ ዋንጫ ተቀብሎ አንካር አሞሌ ጨው፣ ቀልቡን አሽመድምዶ ኮርማውን ጠለፈው፣ አራጅ ለማታለል በምላስ ሲያልሰው፡፡ አንበሳና ነብር ጎሽ

ካራማራ…….. የእናት ሃገር ጥሪን ሰምቶ የዘመተው ሁሉን ትቶ የዚያን ወታደር የዚያን ሚሊሻ የጅግና ገድሉን የማስታወሻ ካራማራ ጽፋዋለች በደም ቀለም ከትባዋለች ዳግማዊ አድዋ ብላዋለች በልቧ

እንደ በለስ ፍሬ አዳም እንደጋጠው፣ ተልሰህ ተቅመህ ስንቱን አስከዳሃው! አይ ስኳር! ተበለሱ ኃጥያት ሔዋንን ያወጣው፣ ታንተ ሊያድን ደሞ መቼ ይሆን መምጫው? አይ ስኳር! አንተ

ስሜን አላልተው ሲጠሩኝ “አባይ” ነህ አያሉኝ፣ ከሃዲ  ዋሾ  ሲሉኝ ሲሰድቡኝ ሲረግሙኝ ግንድ ተሸካሚ ማደርያ ቢስ ተንከራታች የብስ ለየብስ እያሉ ሲወቅሱኝ ለኖራችሁ ሁሉ፣ አሁንስ ምን

መስኩና ተራራው ወንዙም እንደሚያውቀው፣ በግ እየነጠለ ቀበሮ እሚበላው፣ ልግመኛና ሰነፍ ሲሆን ነው እረኛው፡፡ እረኞች ታታሪ በሆኑበት ዘመን፣ እንኳን በጋቸውን የሚጠብቁትን፣ ተሞት አትርፈዋል አሳማ ውሻውን!

ምናልባት ዘመኑ ነው፣ አሊያም ዕድሜያችን ነው፣ ወይ ደግሞ እኛው ነን፣ በጊዜ አልባስ ተሸፍነን፣ ዛሬስ ደከመን፣ ሰለቸነ፣ በደመና በጭጋግ ተሽፈንነ፣ በማያልቅ የተስፋ ብርሃን፣ በሚለዋወጥ ውጋጋን፣

ሔዋንና አዳምን በገነት ያሳተው፣ መለኮትን ክዶ ለሰይጣን ያደረው፣ እግዚአብሔር በቅጣት በሆዱ ያስኬደው፣ ሁለት እግር አውጥቶ ቆሞ እየሄደ ነው፡፡ ይህ ዘመን የጉድ ነው! “ዓይንን የሚያበራ