ግጥም - Page 7

ጊምቢ ኤሎሄ ጊምቢ ቶሌ ትእዛዝ ወርዶ ከእገሌ ከሥልጣኑ ሉያ ሃሌ ለማይካድራ ጅኒ ቆሌ መስዋእት ሊቀርብ በንጹሕ ደም መቅጃ አኮሌ ዱበርቶኒ ፊ ኢጆሌ** ተጨፍጭፈው በወለጋ

ጠኔውም ቢገልህ ስጋም አንቆህ ብትሞት መዝግቦት ተጓዘ ታሪክ ያንተን ሐሞት ስትሳለቅ ነበር ትናንት በእስክንድር በአቋራጭ ቀዳድሞህ ቆሞልሃል ብድር። ስማኝ የሸገር ልጅ ኳስ ዳንኪራ ብርቁ ጊምቢ ቶሌ አይደለም እልቂቱ ፍጅቱ ያንተኑ ነገ ነው ያሳዩህ በሩቁ ንብረትህን ዘርፈው ቤትህን ሲያነዱ እትና እናትህን ልጅና ሚስትህን እንዴት እንደሚያርዱ ምን እንደሚመስል ያንተኑ ነገ ነው ያሳዩህ በሽንቁር ወለጋ ሩቅ መስሎህ

የይህ አድግ መቅሰፍት ወርዶ ባገሪቱ፣ ለፍቶ አዳሪ ዜጎች በጭራቅ ሲፈጁ፣ ጉልቻ እንደራሴ ሚኒስቴር የሆኑ፣ የሟቾችን ግብር ደመወዝ እያሉ፣ ተአራጅ ተአሳራጅ እጅ እየተቀበሉ፣ በሰፊው ከርሳቸው

አግኝተህ ያልኮራህ ጥቅም ያልቀየረህ፣ ለአገርህ ለህዝብህ ንፁህ ፍቅር ያለህ፣ አንተነህ ጀግናችን ፅኑ አላማ ያለህ። ከፓርላማው መሀል ጎልተህ የምትወጣ፣ ጥያቄህ እውነታ አንጀት የሚያጠጣ፣ ብዙ አመት

እውነት በሌለበት በዚህ ውሸት አለም፣ እኔ አልወለድም ይቅርብኝ ግዴለም፣ ሠው በሰውነቱ እኩል ካልተዳኘ፣ ወፍራም በውፍረቱ ዳኝነት ካገኘ፣ ድህነት እርሀብን ችግርና ስቃይን ፣ ለማየት አልሻም

እንደ እሳት እራቷ – እንደ ቢራቢሮ፣ ብር… ትር… እያለ – ክንፎቹን ሰትሮ፣ ሙቀቱን ሳይለካ – ትርፍና ኪሳራ፣ ብርሃኑ መስሎት – መንገድ እሚመራ፣ እሚቋቋም መስሎት

የተካደ ትውልድ አይዞህ ባይ የሌለው ታዳጊ የሌለው ወይ ጠባቂ መላክ፥ ወይ አበጀ በለው ደርሶ ከቀንበሩ ፥የማይገላግለው፤ የተካደ ትውልድ አብዝቶ የጾመ፥ ተግቶ የጸለየ ጥቂት መና

ግጥም አጉሊ መነፀር ነው ፡፡ የማታየውን ያሳይኻል ፡፡ ሥማኝ ወዳጄ ስማኝ ወዳጄ ምነው ? ዛሬ በ21 ኛው ክ/ዘመን የጥንቱን ሰው በመኮነን የዛሬውን ትውልድ መክሰሱ.

ህይወት እንደ ጅረት ትፈሳለች “ሰው ራሱ ጅረት ነው”፣እያለች ፡፡ አንዱ ሲሄድ፣አንደኛው ይመጣል ፡፡ መሄድ፣መጓዝ መች ያቆማል?? በማለት፣… ዘላለማዊ ፍሰቷን እየመሰከረች ። መጣመር ፣መዋለድ ማደግና

አባቴ ተሰቅሎ፣ ወንድሜ ተቃጥሎ። እህቴ ታግታ፣ እናቴ ተቀልታ። አያቴ ተሰ’ዶ ህፃን ልጄ ታርዶ… አሞኛል! ወገን ሞቶብኛል! ሰው ተገ’ሎብኛል በማያውቀው ጉዳይ ባልገባው ጨዋታ፣ በሌለበት ግንባር

የግላስ ጌጧን አውልቃ ቅርቀብ ተጪና ስለአዩአት፣ በቅሎን አባትሽ ምንድነው በሚል ጥያቄ ሲያፈጧት፣ ፈረስ አጎቴ ብላ እርፍ የብልጠት ዲግሪ ስላላት፡፡ እንደ ፈረሱ የእህት ልጅ የብልጠት

ከአልማዝ አሰፋ Imzzassefa5@gmail.com ኢትዮጵያ ውቢቷ : ታምራለች አገሬ : የበዛ ቀለሟ በቋንቋ በሕዝቧ : በባህል ሀብቷ : በታሪክ አቋሟ በልፅጋ የታየች : ጠንክራ ጎብዛ

በገባለት ቃሉ – አባትህ ለእኛ አባት፤ አንተ ለኛ ሞተህ – ልንድን ከሃጢያት፤ እኛን አድናለሁ – ብለህ ከመከራ፤ መስቀል ተሸክመህ – አትውጣ ተራራ:: በጨካኞች ጅራፍ